یادگیری در فضای سایبری: تحلیل محتوای موضوعی در نظام آموزش عالی سلامت

مقدمه: با گسترش تکنولوژی دیجیتال و مدل‌های یادگیری مانند Massive open online course (MOOCS) و Offline programming (OLP)، نظام‌های آموزش عالی سلامت متحول شده‌اند. با توجه به منحصر به فرد بودن ویژگی‌های فضای سایبری، به کارگیری بهینه آن نه تنها در سطوح عملکردی، بلکه در سطوح بالاتر مانند سیاست‌گذاری و مدیریت نیز باید مورد بررسی قرار گیرد. هدف از انجام مطالعه حاضر، شناسایی عوامل کلیدی مؤثر بر هدایت و مدیریت آموزش عالی سلامت در فضای سایبری از دیدگاه خبرگان کشور ایران بود. روش‌: این مطالعه از نوع کیفی با رویکرد تحلیل محتوای موضوعی بود. برای تولید داده‌ها، از نمونه‌گیری هدفمند با حداکثر تنوع و مصاحبه نیمه ساختار یافته با خبرگان کشور استفاده گردید. داده‌ها بر اساس روش Braun و Clark مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: «جایگزینی تولیت هوشمند» به عنوان درون‌مایه اصلی و «تغییر در زیرساخت فن‌آوری، تغییر در مدیریت دانش و همگرایی و همکاری شبکه‌ای» از تحلیل داده‌ها به عنوان درون‌مایه‌های فرعی استخراج شد. بر اساس یافته‌های به دست آمده، نظام آموزش عالی سلامت ایران باید راهکارهای نوینی را در به کارگیری فن‌آوری هوشمند و برنامه‌ریزی استراتژیک مد نظر قرار دهد.  نتیجه‎گیری: نتایج حاصل شده می‌تواند به سیاست‌گذاران و مدیران آموزشی در برنامه‌ریزی استراتژیک آموزش پزشکی در فضای سایبری کمک کند و منجر به ایجاد ارزش افزوده در نظام سلامت گردد.